Als je besluit op reis te gaan naar Azië, dan krijg je vaak van verschillende kanten (en vooral van mensen die nooit die kant op zijn geweest) de vraag of het niet gevaarlijk en onveilig is om daar zonder begeleiding rond te reizen. De taal is anders, de mensen zijn anders en ook qua faciliteiten zal het in vergelijking met westerse standaarden vaak net wat meer inschikken en aanpassen zijn.
Toen Stewie en Sophie echter hun reis naar Azië planden, waren bovenstaande zaken wel het laatste waar ze zich ongerust over maakten. Naast dat Azië namelijk lang niet zo ‘eng’ en onveilig is als vaak wordt gedacht, waren het niet de cultuurverschillen en taalbarrières die hun zorgen baarden , maar de aanwezigheid van een klein, piepklein zaadje.
Sesamzaad. Je zal er maar allergisch voor zijn. Of nee, je zal er maar allergisch voor zijn én op reis gaan naar een continent waar sesam zowat gelijk staat aan ‘maaltijd’ en ‘eten’.
Je kan er om lachen, maar Stewie is degene die er last van heeft.
Het begon ooit met een sesamkoekje als kind. Eén hapje was genoeg om Stewie er zeker van te laten zijn dat deze zaadjes niet voor hem bedoeld waren. Vies was het. Smerig en niet te eten.
Nu is het feit dat iemand sesamzaad ‘niet lust’ een beetje een lachwekkend idee. Hoe kan je zoiets kleins nou niet lusten? Hoe kan je één zo’n klein zaadje proeven als het in je brood zit? Het is dan ook niet verwonderlijk dat Stewie met zijn ‘tere sesammaagje’ niet altijd serieus genomen werd en dat de sesamgrapjes hem regelmatig om de oren vlogen.
Maarja, dan komt het moment dat hij toch weer eens een zaadje binnen krijgt en de reactie net wat heftiger is dan ‘Bah, wat vies’. Met een opgezwollen gezicht, jeukende armen en handen en een dichtgeknepen keel kwam hij al piepend en hijgend bij de dokter terecht. Diagnose: sesamallergie. Daar ben je mooi klaar mee.
Nu is bovenstaande thuis en in Nieuw Zeeland niet zo’n groot probleem. Zolang je goed labels en etiketten leest, is dat zaadje zo gevonden. Maar wat doe je als je besluit naar een land toe te reizen waar de beschrijvingen op producten heel wat minder goed (lees: niet) te ontcijferen zijn en er lang niet altijd de mogelijkheid is om zelf eten in de supermarkt te kopen? Ja, dan wordt je reis ineens een heel stuk avontuurlijker én gecompliceerder.
Een korte zoektocht op internet liet met de zoekworden ‘China + sesame allergy’ niet veel hoopvolle berichten zien. Naast dat sesamallergie een allergie is die met iedere aanval sterker lijkt te worden, is vooral China een land waar de bevolking überhaupt geen idee heeft wat een voedsel-allergie is. ‘Allergisch voor sesamzaad? Nou, dan vervangen we de sesamzaadjes toch gewoon voor sesamolie. Heb je niet de zaadjes, maar wel de lekkere smaak!’
Hoe meer Stewie en Sophie lazen, des te onzekerder werden ze. Was het wel een goede keuze om voor China te gaan? Moesten ze dit risico nemen? Nooit hadden ze kunnen bedenken dat zo’n klein zaadje hun plannen zo aan het wankelen zou kunnen brengen.
Maar wie wil maaien moet ook zaaien. En dat kan best ook zonder sesamzaad! Waar een wil is, is een weg en ook al zal het misschien wat lastiger worden, Stewie en Sophie zijn niet voor een gat te vangen!
Dus gaan ze er gewoon voor. Met een epipen en een flinke dosis antihestimine op zak gaan ze de uitdaging aan. Via internet hebben ze de chinese vertaling voor ‘sesam’ en ‘allergie’ gevonden en zijn ze erop voorbereid dat een maaltijd wellicht soms gewoon zal moeten bestaan uit fruit en witte rijst.
En hoewel het er wellicht niet makkelijker op zal worden, zal deze reis er zeker wel avontuurlijker en uitdagender door worden! Met een beetje positiviteit (en een portie gezond verstand) is geen bestemming onmogelijk. Bij deze zeggen ze dus: 'Sesam open' en laat het Azië avontuur maar beginnen!
Hallo Sanne en Sjoerd,
BeantwoordenVerwijderenUiteindelijk heeft Sjoerd toch gelijk, pitjes eten is voor hem niet gezond.
Dus goed blijven uitkijken in Sesamstraat naar die vervelende pitjes.
Groet, Albert en Ria